گردشگري صنعتي است كه برخي از كشورهاي جهان هزينه هاي خود را از آن تامين مي كنند. گردشگران به دنبال استفاده از موقعييت هاي طبيعي و تاريخي كشورهاي جهان مقاصدي را براي خود مشخص مي كنند. بعضي از كشورها با وجودي كه داراي موقعييت طبيعي و اماكن تاريخي نيستند با ايجاد ساختمان هاي مصنوعي و تكنولوژي جذابيت هايي را براي جذب گردشگران ايجاد كرده اند و بسيار موفق هم بودند. كشور ايران با وجود دارا بودن موقعييت هاي تاريخي بسيار خاص و نيز طبيعتي منحصر به فرد از اهداف صنعت گردشگري بسيار عقب مانده و همواره فرصت هاي بسياري را به ساير كشورها واگذار مي كند.
جا دارد كه مديران صنعت گردشگري و متوليان آن براي احياي آن تلاش بيشتري انجام دهند. از ديدگاه مولف، براي شروع هر كاري برنامه ريزي مهمترين مسئله است و از اين رو بايد اطلاعات لازم براي نوشتن برنامه فراهم باشد. از اين رو استفاده از دانش در جهت استفاده از منابع و تعيين اهداف درست و واقعي بسيار اهمييت و ضرورت دارد. آشنايي با مفاهيم هر علم و يادگيري تجربيات كساني كه در آن علم زحمت كشيده و آن را توسعه داده اند اولين گام در جهت حركت علمي و اصولي محسوب مي شود. مولف ادعاي آن را ندارد كه علمش در اين حوزه كامل است و اين فقط خاص پروردگار است اما تلاش كرده است تا با توجه به مواردي كه مي تواند در جهت بهبود صنعت گرددشگري موثر باشد در قالب كتاب حوزه ها و مفاهيم توريسم و گرددشگري وظيفه خود را به عنوان يك فرد دانشگاهي از ديدگاه حوزه جامعه شناسي ادا نمايد.
انتقادات سازنده ميتواند علاوه بر دلگرمي مولف در ايجاد آثار بهتر و مفيدتر موجب مشاركت هر چه بيشتر مديران و شاغلين در اين صنعت باشد. كتاب حوزه ها و مفاهيم توريسم و گردشگري در دو بخش عمده تاليف شده است. بخش اول به تعريف مفاهيم گردشگري پرداخته و از تعريف گردشگر تا حوزه هاي انتخاب و مصرف، اوقات فراغت، مان هاي مناسب گردشگري و … و در بخش دوم به برنامه ريزي هاي مديريتي و مالي در سطح خرد و كلان و نيز اصول سياستگذاري ها پرداخته است. شايان ذكر است كه مطالب به صورت خلاصه و گزيده موارد با اهمييت در كتاب بيان شده و مي توان از اين كتاب با عنوان آشنايي با مفاهيم حوزه توريسم و گردشگري نيز نام برد.